Από τον Βαλδουίνο της Φλάνδρας 1204-1261,στην Μέρκελ της ΕΕ 2010 - ; (Βαλδουίνος της Φλάνδρας ό πρώτος αυτοκράτορας των Λατίνων στην κατεχόμενη χώρα μας το 1204 )

<<……..Έτσι  πήραμε  το  δρόμο  προς  την  Δύση  για  να  απαλλαγούμε  από  τον  Τούρκο,  και  ενώ  πετύχαμε  πλέον  να  ανήκομεν  είς  την  <<Δύσιν >> - καθώς  τά  έχουμε  δώσει  όλα – βρίσκουμε  πάλι  τον  Τούρκο  μπροστά  μας…….Ήμασταν  ενήλικες  και  για  να  συγχρονιστούμε  με  τά  ανθρωπολογικά  βρέφη  της  Ιστορίας, μάθαμε  να  μπουσουλάμε  πίσω  τους.  Και   συνεχίσαμε.  Ξεχνώντας  ότι  υπάρχει  και  το  όρθιο  βάδισμα>>.

               Θεόδωρος  Ζιάκας

    

Για  να  αντιληφθούμε  σε  βάθος   αυτό  πού  συμβαίνει  σήμερα  στην  δύστυχη  χώρα  μας  πρέπει  να  ξαναθυμηθούμε  τά  γεγονότα  της  ιστορίας  μας  - τά  αίτια  και  τις  αφορμές  της   Δ’  Σταυροφορίας  και  τον  διαμελισμό  της  Βυζαντινής  αυτοκρατορίας  -   πού  επιμελώς  αποκρύπτονται  , αποσιωπούνται  και  δεν  διδάσκονται  στα  σχολεία  μας.  Ο   λόγοs  πού  συμβαινει  αυτό  έχει  να  κάνει   με  την γεωπολιτική  προσήλωση  της  πολιτικοοικονομικής  ελίτ    της  χώρας  στο  δόγμα  <<ανήκομεν  εις  την  Δύσιν>> ,  δηλαδή   Ευρωπαική   Ένωση  -  για  να  ακριβολογούμε  Γερμανική  Ευρωπη -   και  ΗΠΑ .

 Τά  σύνορά  μας ,  παρά  την  ένταξή  μας  στην  ΕΕ  ουδέποτε  αναγνωρίσθηκαν  σύνορα  της  Ευρώπης.  Ή  γεωργία  και  ή  κτηνοτροφία μας  σχεδόν  κατεστράφησαν  και   ή  βιομηχανία  και  ή  ανθουσα  βιοτεχνία  μας  εξαφανίζονται . Το  νόμισμά  μας  ή  παλαιότατη  δραχμή  αντικαταστάθηκε  από  το  πανάκριβο  γερμανικό  ευρώ.    Έχουμε  μεταβληθεί  σε  λαό  καταναλωτών  των  δυτικών  προιόντων και  κυρίως  τών  πολιτισμικών σκουπιδιών  τους  .  Αυτή  είναι  ή  επιδίωξη   της  Δύσης . Να  μην  παράγουμε  τίποτε  και  να είμαστε  μεταπράτες , και  μεταπράτες  ιδεών   της  Δύσης   εξ’ ου  και   ή   δυσφήμηση , παρασιώπηση  και  περιθωριοποίηση  έως  εξαφανίσεως    του  Ελληνικού  Προσώπου  και  Ελληνικού  Τρόπου.

   Εμείς , είς  πείσμα  των  καιρών   θα  αναπλεύσουμε  το  ρεύμα  της   αιμάσουσας   ιστορίας  μας  προκειμένου  να  αναδειχθει   και  κατανοηθει  αρκούντως   ότι  υπήρξαμε  ή ΠΡΩΤΗ  ΑΠΟΙΚΙΑ  των  Δυτικών  300 χρόνια  πρίν  στραφούν  προς  την  αποικιοποίηση  των  Δυτικών  Ινδιών,  Αντιλλών,  Κούβας  κλπ.  Σήμερα  μέσω  των  μνημονίων  έχουμε  πάλι  μεταβληθεί  ΑΠΡΟΚΑΛΥΠΤΑ  σε  αποικία  της  Δύσης  με  νέους  τρόπους  επίθεσης  και  επιβολής  της  Νέας  Τάξης  καθόλου  ποιο  ήπιους   από  τους  παλαιότερους.

  Θα  προσπαθήσουμε   όσο  είναι  δυνατόν  στα  περιωρισμένα  όρια  ενός  άρθρου   να  καταγράψουμε     τά  αίτια  και  τις  συνέπειες   πού  είχαν  και  συνεχίζουν  να  έχουν   για  την    χώρα  μας  ή    Φραγκοκρατία   και  ή  Άλωση.

Ή  αποικιοκρατική  πρακτική  των  Δυτικών  είχε  αρχίσει  να  τίθεται  σε  εφαρμογή   πρίν  την  Άλωση. Το  Βυζάντιο   αποτελούσε  ήδη  ημιαποικία .  Δεν  υπολειπόταν  παρά  ή  τελευταία  πράξη  του  δράματος.:

        Ή  ήττα  του  βυζαντινού  στρατού  το  1071 στην  μάχη  του  Ματζικέρτ  υπό  τον  γενναίο  και  τραγικό  ταυτόχρονα  αυτοκράτορα  Ρωμανό  Δ’  τον  Διογένη  μετά από  προδοσία  της  παλατινής  γραφειοκρατίας  αποτελεί  ορόσημο στην  Βυζαντινή  Ιστορία  καθώς  οί  Σελτζούκοι  Τούρκοι  εγκαθίστανται  πλέον  οριστικώς  στην  Μικρά  Ασία.

Το  1081  ανεβαίνει  στον  θρόνο  ό  Αλέξιος  Κομνηνός (1081 -1118 ) ό  οποίος  ανατρέπει  την  προιούσα  παρακμή  της  αυτοκρατορίας. Αντιμετώπισε  τους  Νορμανδούς  του   Ροβέρου  Γυισκάρδου ,  τους  Πετσενέγγους  ( Σκύθες  κατά την  Άννα  Κομνηνή ),  τους  Κουμάνους  και  τους  Τούρκους  της  Μικράς  Ασίας.  Τότε  εμφανίζονται  για  πρώτη  φορά  στην  περιοχή  οί  Σταυροφόροι  πού  ξεκινούσαν  να απελευθερώσουν  τους  Αγίους  Τόπους  από  τους  Άραβες  και  από  τους  Τούρκους. Ό  Αλέξιος  αντελήφθη  πολύ  νωρίς  τους  κινδύνους   πού  εγκυμονούσε  για  το  Βυζάντιο  ή  άφιξη  των  Σταυροφόρων    πού δύσκολα  μπορούσαν  να  κρύψουν  κάτω  από  τον  μανδύα  του  <<Ιερού  Πολέμου >> τις  βλέψεις  τους  στην  περιοχή  της  Μέσης  Ανατολής  και  της  Μικράς  Ασίας  δηλαδή  , στην  περιοχή  καθαυτό  του  Βυζαντίου.

Ό   Αλέξιος , σε  αντάλλαγμα  της  βοήθειας  πού  του  παρείχαν  με  τον  στόλο  τους  οί  Ενετοί  εναντίον  του  Ροβέρτου  Γυισκάρδου και  των  Νορμανδών (τον  οποίο  και  νίκησε  κατά  κράτος ) τους  παραχωρεί  μεγάλα  προνόμια.Τούς  απάλλαξε  από  τους  φόρους  σε  όλες  τις  χώρες πού  τελούσαν  υπό  την  κυριαρχία  των  Ρωμαίων , χωρίς  να  πληρώνουν  ούτε  έναν  οβολό  ως  τελωνειακό  δασμό  . Εξαιρέθηκαν  έτσι  από  κάθε  ρωμαικό  έλεγχο. 

Περιγράφοντας  την  Α΄Σταυροφορία  (1097 – 1104 )καταγράφει  στην  Αλεξιάδα  ή  Άννα  Κομνηνή  την  άποψη  του  πατέρα  της  για  τους  Σταυροφόρους  Λατίνους: <<……Προέβλεπε  επίσης  την  αστάθεια  και  την  αναξιοπιστία  των  ανθρώπων  εκείνων,  πού  αλλάζουν  κατεύθυνση  σαν  τον  Εύριππο και  ήταν  διατεθειμένοι  να  πουλήσουν  για  έναν  οβολό  ακόμα  και  τις  γυναίκες  τους  και  τά  παιδιά  τους ,  τόσο  φιλοχρήματοι  ήσαν >>.

  Άρχιζε  ήδη  ή  οικονομική  αιμορραγία  του  Βυζαντίου.

Ό  Μανουήλ  Κομνηνός ( 1143 -1180 ), εγγονός  του  Αλεξίου  για  να αντιμετωπίσει  τους  Νορμανδούς ,  τους  Σελτζούκους  του  Ικονίου  και  τους  Σταυροφόρους  θα  επιτρέψει  και  αυτός  υπερμέτρως  την  διείσδυση  των  Λατίνων  όχι  μόνον  στην  οικονομία ,  αλλά  και  στον  στρατό. Έτσι ,  εξέλιπε ή  οικονομική  ευρωστία του  Βυζαντίου,  αφού  ό  άλλοτε  κραταιός  βυζαντινός  στόλος  δεν  είχε  πλέον  τον  έλεγχο  των  θαλασσών.Τό  1145  είχε  αρχίσει  ή  Β΄ Σταυροφορία .  Ό  Μανουήλ  στο  τέλος  της  ζωής  του  προσπαθεί  να  περιορίσει  τους  Λατίνους  εμπόρους  και  να  ενισχύσει  τους  στρατιώτες – ιδιοκτήτες  γής.    

Ό  διάδοχός  του  Ανδρόνικος  Κομνηνός  (1182 – 1185 ), προσπαθεί  με  ένα  πάθος  απελπισμένο  να  ανορθώσει  την  παραπαίουσα  αυτοκρατορία. Έχει  κατανοήσει  τον  φοβερό   κίνδυνο  των  Λατίνων – Φράγκων από  την  μια και  των  Σελτζούκων  από  την  άλλη. Καταλαβαίνει  πώς  εάν  δεν  επανέλθουν  τά  λιμάνια,  οί  εμπορικοί  δρόμοι,  ή  ναυτιλία  και  το  εμπόριο  και  γενικότερα  εάν  δεν  επανακυριαρχήσουν  οί  Βυζαντινοί  στην  οικονομία  τους  την  οποία  ελέγχουν  κατά  μέγιστο  ποσοστό  οί  ξένοι  (το  ίδιο  δεν  συμβαίνει  και  σήμερα ; ),  σωτηρία  δεν  υπήρχε. Ξεκινά  αμέσως  μια  βαθειά  κοινωνική  και  οικονομική  μεταρρύθμιση  με  νόμους  αυστηρούς  κατά  τών  γαιοκτημόνων  και  φοροεισπρακτόρων.  (Εμείς  τους  απαλλάσουμε  με  τροποπολογίες  ντροπής  για  τους  βουλευτές  πού  τις  ψηφίζουν ). 

Ενδεικτικό  του  κλίματος  κατά  των  Λατίνων  είναι  το  ακόλουθο  γεγονός : Τον  Μάιο  του  1182  ξεσηκώνεται  ό  λαός  της  Κωνσταντινούπολης  και  προβαίνει  σε  μια  εκτεταμένη  λεηλασία  και  σφαγή  των  Λατίνων.  Στις  15  Αυγούστου  θα  πολιορκήσουν  την  Θεσσαλονίκη  και  μετά  από  ηρωική  αντίσταση  δέκα  ημερών θα  την  καταλάβουν  και  θα  την  λεηλατήσουν. <<Οί  δυνατοί >> δηλαδή  οί  μεγαλογαιοκτήμονες  της  Θεσσαλονίκης   είχαν  συμμαχήσει  με  τους  Νορμανδούς.  Αντίθετα  οί  λαικές  τάξεις  , οί  καλόγεροι  και  φρουρά  στάθηκαν  γενναίοι  υπερασπιστές  της  Θεσσαλονίκης  γράφει  ό  Γ.  Κορδάτος.  Ή  συμμαχία  των  δυνατών  με  τους  Νορμανδούς  είναι  δεδομένη,  και  όλοι  μαζί  βαδίζουν  κατά  της  Κωνσταντινούπολης.

Οί  <<δυνατοί >> οργανώνουν  πραξικόπημα  κατά  του  Ανδρονίκου .  Στις  12  Σεπτεμβρίου  1185 ένα  μέρος  του  λαού,  παραπλανημένο  και  από  τον  φόβο  της  επέλασης  των  Νορμανδών  ,  θα  συνταχτεί  με  τους  πραξικοπηματίες. Συλλαμβάνουν  τον  Ανδρόνικο  , τον  οποίο  κατακρεουργεί  κατά  απόλυτα  απεχθή  τρόπο  ό  όχλος.

Στα  επόμενα  δεκαεννιά  χρόνια  μέχρι  το  1204 ή  εσωτερική  υπονόμευση  επιδεινώνεται  αδιαλείπτως.  Οί   διομολογήσεις  στους  ξένους  εμπόρους  ( Ενετοί,  Γενουάτες , Πιζάνοι  κλπ ) είχαν  υποτάξει  σε  τέτοιο  βαθμό  το  Βυζάντιο,  ώστε,  οί  Λατίνοι  διέθεταν  αυτόνομα  τελωνεία  και  εισέπρατταν  δασμούς  για  λογαριασμό  τους  στο  εσωτερικό  της  Αυτοκρατορίας   ακόμη  και  στην  ίδια  την  Κωνσταντινούπολη.

Ό  Δόγης  Ερρίκος  Δάνδολο  συναποφασίζει  με  τον  Πάπα  Ιννοκέντιο  τον  Γ΄την  Δ΄Σταυροφορία,  ή  οποία  δίνει  την  ευκαιρία  στους  Δυτικούς  να  βάλουν  κατά  του  Βυζαντίου  υπό  το  πρόσχημα  της  αποκατάστασης  στον  θρόνο  του  έκπτωτου  αυτοκράτορα  Αλέξιου  Δ΄ Άγγελου .

Ό  Νικήτας  Χωνιάτης ,  βυζαντινός  λόγιος  και  χρονικογράφος  της  Άλωσης  της  Κωνσταντινούπολης  από  τους  Φράγκους   κατάφερε  και  ξέφυγε  από  την  αιχμαλωσία  ξεσπά  σε  θρήνο :   

<< …….Ω  Πόλη,  βασίλισσα  των  πόλεων  ποιος  μας  χωρίζει  από  εσένα, σαν  την  μητέρα από  τά  αγαπημένα  της  παιδιά; Τι  θα  απογίνουμε;  Πού  θα  πάμε; Ποια  παρηγοριά  θα  βρούμε , ξεριζωμένοι από  τον  κόρφο  σου; Θα  γίνουμε  τραγούδι  και  θρύλος  στο  στόμα  των  εθνών,  σύντροφοι των  πουλιών, εξασφαλίζοντας  την  τροφή  μας  όπως  τύχει  και  πίνοντας  αντί  για  νερό  χολή; >>.

Ό  μεγάλος  βυζαντινολόγος  Στήβεν  Ράνσιμαν  γράφει : <<Ή  λεηλασία  της  Κωνσταντινούπολης  δεν  έχει  το  αντίστοιχό  της  στην  Ιστορία…….Ξεχύθηκαν,  ένας  ωρυόμενος  όχλος  στους  δρόμους  και  στα  σπίτια,αρπάζοντας  ο,τιδήποτε   γυάλιζε  και  καταστρέφοντας  οτιδήποτε  δεν  μπορούσαν  να  κουβαλήσουν, σταματώντας  μόνο  για  να  σκοτώσουν  και  να  βιάσουν  ή  για  να  ανοίξουν  τά  κελάρια  και  να  πιούν.Στήν  ίδια  την  Αγιά  Σοφιά  έβλεπε  κανείς  μεθυσμένους  στρατιώτες να  σχίζουν  τις  μεταξωτές  κουρτίνες  και  να  γκρεμίζουν  ή  να  κομματιάζουν  τά  μεγάλα  ασημένια  εικονοστάσια,  ενώ  ποδοπατούσαν  ασεβέστατα  άγιες  εικόνες  και  ιερά  βιβλία.Επί  τρείς  ημέρες  εξακολουθούσαν  οι  φρικιαστικές  σκηνές  της  λεηλασίας και  της  αιματοχυσίας,  ώσπου  ή  τεράστια  και  ωραία  πόλη  έγινε  ένα  ερείπιο>>.

      Καταλαμβάνοντας  την  Κωνσταντινούπολη  οί  Λατίνοι  εγκαθιστούν  Λατίνο  αυτοκράτορα  τον  Βαλδουίνο  της  Φλάνδρας ,και  Λατίνο  Πατριάρχη  τον  Βενετό  Θωμά  Μοροζίνι.  Τά  εδάφη  της  ηττημένης  αυτοκρατορίας  διενεμήθησαν  στους  νικητές  με  την  partitio  Romanie ,  την  συνθήκη  διαμελισμού  της  Ρωμανίας. Εδώ  πρέπει  να  κάνουμε  αναγωγή  στο  παρόν  και  να  προβλέψουμε  ασφαλώς  το  μέλλον. Αυτή  είναι  ή  αξία  της  Ιστορίας.

Βάσει  της  Partitio  Romanie , οί  Ενετοί,  έλαβαν  τά  3|8 της  επικράτειας, συμπεριλαμβανομένης  της  Κρήτης, ή  οποία  θα  μείνει  στα  χέρια  τους  πάνω  από  τέσσερεις  αιώνες ( 1204 – 1669 ), της  Κύπρου,  την  οποία  κατέχουν  σχεδόν  τέσσερεις  αιώνες ( 1204 – 1571 ),  των  Ιονίων  νήσων,  στα  οποία  κυριαρχούν  για  σχεδόν  επτά  αιώνες  (1204 – 1861 ).

Μετά  την  πτώση  της  Πόλης , οί  Δυτικοί  σπεύδουν  να  απομυζήσουν  κάθε  πόρο. Στην  Χίο  για  παράδειγμα, εγκαθιδρύθη  κατά  τη  διάρκεια  της  κυριαρχίας  των  Γενουατών  (1345 -1566 )ένα  πρωτότυπο  αποικιακό  καθεστώς  , μία  μονοπωλιακή  μετοχική  εταιρεία, ή  πρώτη  μετοχική  εταιρεία  της  ιστορίας,  ή  οποία  κατείχε το  μονοπώλιο  της  εκμετάλευσης  της  μαστίχας.  Οί  καλλιεργητές  είχαν  εκπέσει  σε  δουλοπάροικους  ,και  αργότερα  σε  δούλους. Κάτι  παρόμοιο  έγινε  και  στην  Κύπρο  με  την  παραγωγή  ζάχαρης. Οί  Κύπριοι  δεν  είναι  πια  ιδιοκτήτες  της  γής  τους. Ιδιοκτήτες  των  φυτειών  ζαχαροκάλαμου  τώρα   είναι  ή  βασιλική  οικογένεια  των  Λουζινιάν, οί  Ιωαννίτες  ιππότες, ό  καθολικός  επίσκοπος  Λεμεσσού κλπ.

Οί  Δυτικοί,  εκτός  από  την  ληστρικότητα  στο  οικονομικό  πεδίο, διεξήγαγαν  και  απηνείς  διωγμούς  κατά  των  υποδούλων  <<αλλοθρήσκων >>. Ή  μισαλλοδοξία  τους  κατά  των  Ελλήνων  Ορθοδόξων  είναι  τέτοιας  έκτασης  πού  στην  Κύπρο  το  1211 οί  Λατίνοι  Επίσκοποι  έκαψαν  12  Ελληνες  μοναχούς  και  τον  Ηγούμενο.  Ή  Ιερά  Εξέτασή  τους  συνέχισε  τις  καταδίκες  των  Ορθοδόξων  μέχρι  και  τον  16^ο  αιώνα.  Στην  Κρήτη,  500 Ορθόδοξοι  κληρικοί  εξορίστηκαν  ,  ενώ   74  βρήκαν  οικτρό  θάνατο  με  στραγγαλισμό  και  απαγχονισμό  στην  Ρώμη.

Ή  Φραγκοκρατία   στην  Ελλάδα  απετέλεσε  κυριολεκτικά   την  ΠΡΩΤΗ  ΣΠΟΥΔΗ  ΑΠΟΙΚΙΟΚΡΑΤΙΑΣ   ΤΩΝ  ΔΥΤΙΚΩΝ ,  300 χρόνια  πρίν  από  την  επίθεση  της  Δύσης  στον  Νέο  Κόσμο  και  στην  Αφρική.  Επάνω  στην  χώρα  μας  απέκτησαν  τεχνογνωσία  αποικιοκράτη ! Ή  Άλωση  ωστόσο ,  για  τους  Δυτικούς  σημαίνει  κάτι  παραπάνω  από  γεωγραφική  επέκταση  και  οικονομική  άνθηση. Με  την  πτώση  της  Πόλης,  αρχίζει  ή  <<Αναγέννηση>> της  Δύσης. Τά  πανεπιστήμια,  οί  τέχνες,  οί  καθεδρικοί  ναοί, ή  Επιστήμη  και  οί  έρευνες ,  ή  χρηματοδότηση  των  εξερευνήσεων κλπ,  όλα  αυτά  πάτησαν  πάνω  στα  συσσωρευμένα  πνευματικά  και  υλικά  λάφυρα και  στους  χιλιάδες  τόννους  χρυσού  (Ρωσικά  αρχεία )πού  άρπαξαν  από  την  καθημαγμένη  << καθ΄ ημάς  Ανατολή >>. Ή   Αναγέννηση  της  Δύσης  βασίζεται  στο  βιαίως  σφαγιασθέν  πτώμα  της  Βυζαντινής   Αυτοκρατορίας  μας  από  τους  ομοθρήσκους  της.

Σήμερα,  ή  χώρα  μας  λυώνει.  Ή  πνευματική  ,  οικονομική  και  κοινωνική  παρακμή  είναι  προιούσα  και  ελπίδα  με  προοπτικές  δεν  διαφαίνεται .Τό  δημογραφικό  έχει  ξεπεράσει  την  κόκκινη  γραμμή.  Τά  εθνικά  μας  θέματα  είναι  εκτεθειμένα   σε  χέρια  πολιτικών  πού  δεν  πιστεύουν   στην  ανεξαρτησία   και  σ το  εθνικό  συμφέρον  της  χώρας  μας.

  Είμαστε  οί  τελευταίοι  Έλληνες;

Απευθύνομαι  στην  Ιερή  τρέλλα  των  Ελλήνων  έξω  από  ιδεολογίες  και  κομματικούς  σχηματισμούς,  την  οποία  και  επικαλούμαι.  Αυτή  ή  Ιερή  τρέλλα  έχει  συμπυκνωμένα  όλα  τά  << συμφωνημένα  υπονοούμενα  >>   της  φυλής.  Είναι  κρυμμένη  μέσα  στο  παμπάλαιο  σεντούκι  της   ιστορίας  μας  και  εμφανίζεται   πάντα   όταν  έχουμε  φτάσει  στην  τελευταία  γραμμή  άμυνας  .  Έχω  εμπιστοσύνη.

 Αθηνά   Κατσαφάδου

Δικηγόρος -   τ.  πρόεδρος   Δ. Σ  Πειραιά

ΥΓ.  Ευχαριστώ  τον  Γιώργο  Καραμπελιά  για  όλα  τά  εξαιρετικά  βιβλία  του  πού  φωτίζουν  τον  Βυζαντινό  Μεσαίωνα  με  συνέπεια  να  φωτίζεται  και  ό  δικός  μας  χειρότερος  Μεσαίωνας.